Alle bovenbouwgroepen hebben in de omgeving van de school wilgen geknot.
Takkies afhakken, dat kan iedereen!
Op een lekker zonnige dag ging 4bb lekker Wilgenknotten. Wie wil dat nou niet? Takje hier, takje daar. Zo doen we dat!
Rekenen, bah! Denkt iedereen. Het is warm en de zon schijnt vel in ons gezicht via de ramen. Als ik net aan de volgende som wil beginnen, komt er een man binnen. Hij is groot en heeft lang vettig haar. Hij stelt zich voor als Thomas. Opgelucht leggen we onze boeken weg en lopen naar de kring. Wel een beetje proppen, want Thomas heeft ook een oudere vrouw aan zijn zijde. Haar naam weet ik niet.Thomas gaat zitten en vertelt over Wilgen, dat er in zo'n knot van een wilg heel veel beestjes wonen. De moed zakt me een beetje in de schoenen, ik hou niet van insecten. Dat lijkt mijn buurman van links ook te vinden. Thomas laat plaatjes zien en legt uit waarom die dieren dan in die knot zitten: "er zitten vooral kleine beestjes en vogels in. Zij zitten dan hoog in de knot zodat er geen vos of ander roofdier hun te pakken kan krijgen." Hij heeft een zware stem, dat vind ik wel grappig. Hij laat een plaatje zien van een vos. En zo gaat hij verder met uitleggen. En net op het moment dat mijn billen stijf worden, stapt hij op. "laten we gaan!" Roept hij hard. De hele klas juicht en rent de gang op. Jassen aan, en rustig lopen we naar buiten. Opweg naar de kabouterheuvel. Ik weet niet waarom het zo heet, maar het bevalt me wel.Eenmaal daar aangekomen, gaat Thomas voor een rijtje Wilgen staan en begint uit te leggen wat we moeten doen en hoe. We gaan in groepjes van 5 staan en pakken een zaag, een snoeischaar, en wat handschoenen. Ik zweet nu al! We trekken onze jassen uit en staan voor ons zelfgekozen boompje. Er staat een ladder tegenaan. En daar gaan we, zagen, knippen, zagen, knippen en zo maar door! Het jongensgroepje naast ons maakt ruzie over wie er op de ladder mag. Ik moet lachen. Hun hoopje takken is zo klein! Na een uurtje snoeien, komt Thomas naar ons toe en nodigt ons uit voor chocolademelk met een koekje. De hele klas rent op de kar af. Hm mm. Dat is lekker. Ik lik mijn lippen af. Maar ik had nog niet te vroeg moeten juichen. Nu komen de dikke takken. De spieren janken als ik opnieuw en opnieuw keihard zaag. Maar dan is het klaar.
Als we verzamelen en nog een vermoeide laatste blik aan de boompjes gunnen, zijn we trots.
Dit willen we graag nog een andere keer doen!
